İNTİHAR

Le Suicide/ İntihar, Manet, 1887

İntihar; bir ölüm şekli ya da kendini öldürmenin şekli… Hayatı size bağlayan/sizi hayata bağlayan ‘birşeyin’ yokluğunda, varlığınızı devam ettirmenin gerekliliğine inanmayarak, kendini öldürmenin şekli; intihar… Ölüm şeklini seçebilme özgürlüğüdür, intihar; işi ecele bırakmadan… Acılı-acısız, kolay-zor, basit-sansasyonel vb. Nitelikte ve bunlara bağlı olarak binbir farklı şekilde (bu sizin yaratıcılığınıza kalmış artık) becerebileceğiniz ölüm sşekli; intihar… Ama ölüm nedir? Yok olma, bu dünyada artık varlık gösterememe, var olamama/ var olmama, varlığının da yokluğunun da farkında olamama; ölüm… Makbulu ecelle ölmektir, günahsız, sorgusuz-sualsiz… Binlerce doğal sebebi ve şekli olabilir; onu normal kılan, adı üstünde, doğal olmasıdır; istenildiği şekilde herkes tarafından, devlet tarafından, dinler tarafından… İntihar makbul değildir; eğer ölürseniz günaha girersiniz (ölürken bile günaha girmek kimisi için çok cazip olabilir, cennet düşünü kuran kim ki?), kazara yaşarsanız devlet yakanıza yapışır, ölmediğinize pişman olur, ölmek için daha çok çabalarsanız…

İntihar, bir cinayettir; maktulu de katili de bir: Kendin… Öyleyse herkes potansiyel birer katil ve maktul… Öyleyse ortalık yaşayan cesetlerden ve kaçak katillerden geçilmiyor. Öyle ya hepsi de ‘ölü’ tanımına ne kadar da uyuyor: Hepsi de bir var olamama/var olmama, varlığının da yokluğunun da farkında olamama durumu içersindeler; aslında kendilerini öldürüp duruyorlar. Belki bir çeşit mastürbasyon intihar, ikisi de kendi kendine ettiğin… Ama intihar zevkli bir şey mi? Ölüm o kadar güzel mi? Kimbilir?

‘Toplum’ katillerin maktullerini gizlice gömdüğü bir mezarlık mı yoksa? Mezarlıklardaki gibi, değil kimse kimsenin farkında. Nasıl yatıyorsa ölü bedenler mezarında, intihara kurban gitmiş maktüller de yaşayıp gidiyorlar birbirlerinin/ hayat(lar)ının olmadan farkında… Belki de en güzel intihar şekli bu, birey ol(a)mayan insanların toplandığı ‘toplum’a katılmak; kendini bu azgın insan(?) seli içine bırakmak ve o seni bir yerlere çarpana kadar akıntıda gitmek… Ne kadar yüksekten atlarsan topluma, ona çarpınca o kadar çok beton etkisi yapar unutma…

En güzel şekli intihar denen ölüm seçiminin, bireyselliğinden vazgeçip toplum denen düşünemeyen insan(!) sürüsünün önüne atmaktır kendini….

Ruhundan vazgeçmek ve onu topluma satmaktır…